bu gün tamamen soyutlanmış hissediyorum kendimi
neden ? sanırım havalar yüzünden çok sıcak kapı baca ne bulursanız açık lakin yok bende acayip bir darlanma hissi hakim
sanırım bunun fiziksel sebepleride var ama az kaldı bir kaç güne kadar normale dönmeyi planlıyorum
allahın işineden karışmaya başladımya çarpılacağım bir gün
bu gün sinirliyim aslında güzel bir gündü. hava hafiften hafiften esiyordu. işlerimi toparlamış bilgisayarımın başında vakit öldürüyordum. hani geçen gün dedim ya bizim kızlar judıth mcnaught'a sardı diye. efem şimdi de sevgili baş yazarımız denizimiz hanımefendiye rakip olmaya karar verdi. başladık bir hikayeye benide kendilerine teknik destek yaptılar. sanki becerebilirmişim gibi....
umarım beceriyorumdur. uzmanlık konummudur bilmem ama çok okurum. özellikle romantik macera kitaplarını anam harbiden farkettim ki fena sarmışım ben best sallerlara...
neyse sinirimin sebebi tam bu arada ortaya çıktı. efendim bütün gün bilgisayarda sıkılmıyormuymuşum vesaire vesaire...
yapacak başka şeyler bulamazmıymışım vesaire vesaire
arkadaşlarıma yardımcı olayımmış vesaire vesaire
sonuç konuyu kapattım. insanların riyakarlıkları beni öldürüyor. yaranma çabaları kime yada neye bilmiyorum. hayatım son 13 yılını verdiğim. kendi işim gibi bildiğim bir işim var. 13 yıldır ne izne çıktım. ne işimi eksik yaptım. hata yaptım mı elbette insanım ve mükemmel değilim. ama en büyük mutluluğum işimi yaparken kimseye bana yardım et şunu yap bunu yap demedim. kendim becerebileceğim son noktaya kadar yaptım. ancak beni aşan bir konu olduğunda başkalarından yardım istedim. şimdi verdiğim tüm bu emekler göz ardı edilerek, işimden arta kalan zamanlar yüzüme vururluyor. bu kadar mı dır. verdiğiniz emek, harcadığınız zaman başkalarının lafları yüzünden yok sayılır. emir eri muamelesi görürsünüz. üzücü olansa iş hayatınızın başında yanınızda olan sizin verdiğiniz emeği gören bir insanın bunu size söylemesi...
kırıldım. anladım ki arkadaşlıkta dostlukta bir yere kadarmış maalesef. arkanız dan konuşanların sayısı özümsenemeyecek kadar çokmuş. kendimi bütün dünyaya bütün gerçekliklere kapadım. arkadaşım, dostum diyebileceğim kimse yok... sadece beni tanımayan ama dinleyen beraber güldüğüm, eğlendiğim bir şeyler paylaştığım insanlar var hayatımda.
bu blog benim kaçış yerim oldu. kaçmak, saklanmak istediğimde sığındığım nokta...
şimdilik bu kadar
filizim desteğin için teşekkür ederim canım.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder