Pages

6 Aralık 2010 Pazartesi

İÇİMİ YAZARAK BOŞALTIYORUM

Keyifli bir şekilde başlayan hafta sonum gene bir facia ile noktalandı.
Diyen gerçekten doğru demiş star kaprisi falan boş en büyük kaprisler insanın yaşlanınca yaptıkları, eşini veya çocuklarını delirtme aşamasına geliyor.
Sevgili annecim ve babacımdan bahsediyorum. Sinirlerim gene tavan yaptı dün.
İncir çekirdeğini doldurmayacak bir saçmalıktan dolayı birbirlerine girdiler. Sonuç zaten uzun zaman önce ayrılan yataklarda yerler değiştirildi sadece.
Düşünüyorum da biz mi farkında değildik daha önce görmediklerimizi mi? şimdi görebiliyoruz ya da insan yaşlandıkça bu kadar mı huyu değişiyor. Annem de aşırı bir inatçılık boy göstermeye başladı hatta afiften bir kin tutma, babam da da acayip bir saygı takıntısı başladı.
Annem kendisine söylenen yapılan hiçbir şeyi unutmayıp eline geçirdiği ilk fırsatta ortaya atması sonucu gene dün ortalık karıştı sonra mevzuu döndü dolaştı asıl konuya geldi. Meğerse sevgili babacım kendisine yapılan bazı hareketleri saygısızlık olarak görüyormuş. Bende dayanamadım dün lafı soktum en sonunda sana yapılan küçük şeylerle mi dedim duyulan saygıyı ölçüyorsun. Bir sürü şey saydı. Peki dedim dedikleri yaparsak sana saygı duyduğumuzu mu düşüneceksin eğer bunu bu şekilde göstermemizi bekliyorsan çok yanılıyorsun dedim. O sadece bir kandırmacadır. Sadece kendini kandırırsın.
Başkalarının çocukları, karıları laf çevirmiyormuş onu, bunu yapmıyormuş. Hadi dedim bana inanmazsın çünkü sana göre benim arkadaşlarım o hal yaşıyor kardeşlerime bir sor bakalım dedim. Başkalarının çocukları karıları neler yapıyormuş.
Ben 32 yaşındayım, bir kardeşim 31 diğeri 25 yaşında babamın arkadaşlarını çocuklarının hepsi 20-25 yaşları arasında evlenirken biz hala bekarız ve dolayısı ile yetişkin olarak kendi kararlarımızı verme gibi bir durum ve kendi doğrularımız doğrultusunda verdiğimiz cevaplar var. 10 yaşında çocuklar değiliz artık en iyisini babamız bilir durumu söz konusu olamaz ama sevgili babacım hala bizi 10 yaşında görmeyi tercih ediyor ve hala ben ne dersem o diyor. Sonra da sorumluluk almıyoruz diye söylenmeye başlıyor.
Yok öyle bir şey eğer kendi doğrularımızı söylüyoruz diye saygısızsak, yanlış bildiği konusunda onu uyarmamız saygısızlıksa evet saygısızım.
Ama normaldir benim babam sorumluluk almayı evde iki düşmüş vida görüp onu sıkmak olarak algıladığından ortak bir nokta bulmamız çok zor.
Birde acayip bir kıskançlık var annemin gözünde biz ve o varız biz ne istersek yapan annem o istediğinde yapmıyormuş. Oysa onun dediğini önce yapacakmış. Sen dedim ne dediğinin farkında mı sın? ebeveyn olmadım henüz belki de hiç olmayacağım ama bilirim ki eşler arasında birbirlerinden önce çocuklar gelir nasıl dedim senin için eşinden önce çocukların gelirse önce can sonra canan durumu onun içinde senden önce çocukları gelir vay efendim olamazmış. Doğanın kanunumu değiştireceksin. Ama evet değiştirmeye uğraş veriyor. Ebeveynler arasında adem ile havva’dan beri gelen önce anne kuralı babam için geçerli değil ya sen zaten çocuğun olduğu gün 1-0 yenik oluyorsun. Sorarım size kaç tane çocuk annesini tercih etmez babasına karşı 100 de 5 belki o kadar bile yok. Ana gibi yar olmaz boşuna dememiş atalarımız.
Bunu bilmesine rağmen ve yaşı, sağlık durumu söz konusu olmasına rağmen anneme ve bize meydan okuyorsun dahası kaybedeceğin bir savaş uğruna, kaybetmeye mahkum olduğun bir savaş uğruna ve bizim senin yanında olabileceğimize bu kadar eminsin ama bizi gözünde hala 10 yaşında gören bir baba için bu normal ona göre bizim kafamız basmıyor ona göre doğru ya da yanlışı ayıramayız ona göre kendi kararlarımızı kendimiz veremeyiz.
Oysa kendini öyle bir açmaza sokmuş ki bizim büyüdüğümüzü, kendi düşüncelerimiz olabileceğini görmüyor. Acı olanı bizi tanımıyor tanımaya bile çalışmıyor. Saygıyı sevgiyi farklı şekilde ölçüyor. Gerçi onun da tüm bu kusurlarını sayarken farkındayım ki oda birinden örnek aldı. Babasından….
Ne demişler ne ekersen onu biçersin ama sevgili dedecim erken göçtüğünden onun yerine biz çekiyoruz ve dahası babam da yavaş yavaş kendi ektiğini biçmeye başladı bunun farkında değil.
Farkındayım bütün problem noktalarımın kesiştiği yol babamdan geçiyor. Ama sorarım size beş kişilik bir ailede dört aynı fikirde ise hatalı ve sorunlu kimdir?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder