gene saçma sapan bir gece, gene saçma sapan bir zaman yaşadım.
çığlık atasım varken, olaylar daha fazla büyümesin diye sustum, sustumdum içimdekini....
ama nereye kadar gidecek, ne olacak sonu bilmiyorum.
babam artık herşeyi ama herşeyi maddiyata dökmeye başladı. her şeyi para ile ölçmeye, bitip tükenmek bilmez bir şekilde üç kuruşun hesabını yapmaya...
ama farkettim ki hayatımda ki en büyük yalancı oymuş. dün akşam kardeşim arabayı aldı diye yapmadığını bırakmadı. bağrış, çağrış ne ararsanız vardı. en sonunda kardeşim bir daha arabaya binmem, bir yerede gelmem sizinle dedi çıktı gitti odasına....
ayrıca neyi farkettim biliyormusunuz. tüm buraya yazdıklarımdan ve fırtınalı geçen o süreçten sonra babam bizi hiç sevmemiş.
itiraf etmek çok zor olsada evet babam bizi hiç sevmemiş. üç kuruş para için, aptal bir araba için yapmadığını bırakmadı iki haftadır. en çok'ta ne zoruma gitti biliyormusunuz.
ben sizin gibi kötü evlatları hak edecek ne yaptım dedi.
bir kez daha öldürdü beni, bir kez daha allah belanı versin deyip çıkmak istedim o evden, bir kez daha bana kendimden nefret ettirdi.
biz ne yaptık ona, hiç bir şey. hayatımız boyunca otur dedi oturduk. kalk dedi kalktık. git dedi gittik. peki sonuç. adına tek leke, tek laf getirtmediğimiz adam üç kuruş para için bizi kötü evlat yaptı.
dün gece sırf kavga büyümesin diye sustum. içimde bir süredir bastırmaya çalıştığım isyan yerinden çıkmak için kıvranıyor.
daha ne kadar aynı sözleri duyup susacağım bilmiyorum. daha ne kadar kendimden vazgeçip onun söylediklerini kabul edeceğim bilmiyorum.
her şeyi burnumuzdan getirmeyi o kadar iyi beceriyor ki....
hayattan zevk almayan aptal mahlukatlara döndük, ne için nasıl yaşadığımızı bile unuttuk.
her dakika kendine duyulan saygı ve sevgiyi öldürdüğünün farkında bile değil. belkide farkında bu yüzden bağrına çağrına konuşmayı seçiyor. azarlayarak saygı kazanacağını düşünüyor.
insan babasının ölmesini istermi, ben istiyorum. işte beni bu hale getirdi.
her geçen gün onu daha fazla siliyorum içimden.
ve keşke diyorum şuraya yazabildiklerimi onada söyleyebilseydim.
ama beni o kadar sindirmiş ki bunu bile yapacak cesaretim yok......