Çalıştığım yerin bahçesine giren bir sokak köpeğiydi tarçın.
Ona bu ismi verdik. Ortimin oğulları verdi daha doğrusu.
Yaklaşık 4 aydır bakıyorduk.
Kocaman olmuştu. Bizi her gördüğünde üzerimize atlıyordu.
Hatta daha bir saat önce yesin diye bir şeyler bırakmıştım klübesine.
Ona derme çatma bir klübe bile yaptık.
Ama o kadar baktığımız büyüttüğümüz tarçın'a öz önce araba çarptı.
Salmıştık gezsin etsin diye ama aptal bir şöför yüzünden şu anda caddenin kenarında dört bacağı kırık olarak yatıyor.
Ölmeye bir nefes kaldı. Biz vuralım ölsün dedik.
Karakol olmaz dedi.
Belediyeyi çağırdık mesai bitti dediler.
Hayvan oracıkta can çekişiyor.
Öldü en azından ölmek üzere ama acı çekmeden ölmesi için bir şey yapamıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder