Kızgınım
Kırgınım
Dargınım
Kime mi? Aslında hayatın kendisine
Kardeşim arife günü işten ayrıldı. Daha doğrusu çıkarıldı. Oraya onu bir arkadaş aracılığı ile ben yerleştirdim. İki amacım vardı. Onun adam gibi bir işte ben ve abisi gibi çalışması ve eğitimini aldığı ama benim her gün keşke başka şey okusaydı dediğim metal işlerinden uzaklaşması için, kimsenin işine laf söylemek istemem ama yağ kirden annemi kurtarmak içindi. İstediğim tek şey annemi onun kıyafetlerini yıkamaktan kurtarmaktı.
Neyse işten çıkartıldı ama tek mazeret sunulmadı çünkü hatalı değildi.
Suçu yeni açılan bir şube olan çalıştığı yerde düzen oturana kadar gece gündüz aralıksız emek harcaması hatta kaç gece eve gelmeden orada zaman geçirmesiydi.
Suçu yeni bir bilgisayar programını bilgisayar programcılığını az çok biliyor diye daha iyi kullanmasıydı.
Ama yapamadığı şey neydi biliyormusunuz?
Yeni gelen müdürüne yalakalık etmemek, işi hızlı ve doğru yapabilmek için uğraşıp onun fikrini almaması….
Neyse ama asıl sinirimi bozan babamdı gene her zaman olduğu gibi…
Sanki paraya ihtiyacı var ki en son ihtiyacı olan şey, bütün bayramı çocuğun burnundan getirmekle kalmadı, onun yüzünden asla çalışmak istemediği bir işte sırf babamın dilinden kurtulmak için çalışmak zorunda kalacak gibi gözüküyor.
Gerçi sevgili kardeşimde bir garip
Çabalama yok, bir adım ileri gitmek yok,
Ama nedenini biliyorum. Babama kırgın ve kızgın işte bu nedenle de sırf onunla yüz yüze gelmemek için ilk bulduğu işe bodoslama dalacak ve çekeceği eziyet sadece onu değil annemi de ilgilendirdiğinden benimde sinirimi bozuyor.
Dünden beri evde bilgisayar elinin altında sağa sola mail at bir sürü şirket var ama yok sağda solda dolanıyor laf söyleyince de kıyamet kopuyor.
Kabul ediyorum bende çabalamam ama benim ki artık bir yaşam şekli oldu. Uzun yıllardır aynı şirkette olduğum için ne uzarım ne kısarım mantığı ile hareket ediyorum. Yaşam şeklimi de buna göre belirledim sanırım.
Kardeşim 25 yaşında kilo sorunu onda da olduğu için askere gitmedi uzun zamandır çalışma hayatında ama hayatımda tanıdığım iş konusunda en kısmetsiz adam. İnanılmaz bir kısmetsizliği var bir yerde çalışırken ya orası kapanır, ya adam maaşları geç ödemeye başlar, ya da böyle manasız bir şekilde işten çıkarılır. Gerçi bu ilk ti hatta bugün şirketle bağlantısını kesmek için ana merkeze gitti. Oradakiler bile dalga geçmiş karşıya açtıkları şubeden sonra o kadar çok mu iş azaldı da bir ay öncesine kadar gece gündüz çalışan bir yer işçi çıkarmaya başladı diye tabii adamlar ne bilsin ki uyuz bir müdüre tosladıklarını
Kime neye kızacağımı şaşırmış durumdayım. Evet kardeşime kızgınım, babama da, o salak müdüre de….
Çünkü benim hayatımı da talan ediyorlar, tam her şey düzene girdi artık rahatım dediğim noktada bam kocaman bir duvara çarpıyorum. Kardeşimi adam gibi bir işe sokup kafamdan atmadığım sürece maddi olarak olmasa bile manevi olarak bana yük oluyor. Sürekli onun için endişelenmekten ve onu düşünmekten sıkıldım. Ama bu sıkıntımı ne ona ne başkasına anlatamıyorum ya da anlatsam da o beni anlamamakta direniyor. Arkamı dönüp gidemiyorum yok farzedip kendi hayatıma bakamıyorum.
Çok dertliyim yani bu konuda, maalesef başkalarının derdini sırtımda taşımaktan yoruldum artık…..