dün akşam ARMAGEDDON'u izledim. eminim bir çoğunuz izlemiştir. bilindik hikaye müthiş amerikalılar gene dünyayı ve insanlığı kurtardılar. beni bu filme bağlayan en büyük sebep filmin soundtrack ı olan ve hala severek dinlediğim I don't wanna miss a thing bayılıyorum bu parçaya.
neyse filmi izleyince anılarım canlandı. sene 1998 o zaman ben bilgisayar kursuna gidiyordum. cumartesi idi sanırım çemberlitaş şafak'a gittik. yanılmıyorsam 5 kız 2 erkek. adlarını bile hatırlamıyorum şimdi. oysa o zamanlar her akşamımı onlarla geçirirdim. neyse armageddon'a seğrediyoruz. . filmin sonunda bruce wıllıce'in oynadığı harry karakteri ben afleck'in oynadığı ac karakterinin yerine astroidde kalır ve bombayı patlatmadan hemen önce ac ve harry arasında bir konuşma geçer ve ardından da harry kızı liv tayler'ın oynadığı grace ile harika ama çok duygusal bir konuşma yapar neyse filmin sonu bomba patlar ve dünya kurtulur. tüm bu sahne boyunca biz yedi arkadaş birbirimizin ağlayıp ağlamadığını kontrol ediyor bir yandan da sessizce ağlıyorduk. film bitti ışıklar açıldı. hepimizin ağladığı o kadar barizki hatta hala gözlerimizde yaşlar var. hatırlıyorumda sonra hepimiz bu halimizde çok gülmüştük. işte akşam gene filmi seğrederken o sahneler geldiğinde kendimi tutamadım hüzünlendim hatta bir kaç damla yaş bile geldi gözümden. sesim değişti ağlamaklı oldu. sonra da adını bile hatırlayamadığım o arkadaşlarımla olan bu güzel anım aklıma geldi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder