yazmak istedim bu sabah ama kelimeleri hizaya dizmek, içimdeki öfkeyi düzgün kelimelerle ifade etmek çok zor.
barış dediler bir anlaşma imzaladılar, kardeşiz dediler toprağın üzerine dökülen mehmetçiğimizin canını, kanını aldılar.
canımız gene yandı, 13 ocak söndü, acıları acımız oldu ne kadar olabiliyorsa.
olmaz mümkün değil, onların çektiği acıyı bilemeyiz, canlarını yakan kaybı, öfkeyi, ızdırabı bilemeyiz.
onlara diyemem intikamınız alınacak kanınız yerde kalmayacak
onlardan öncekilerin kaldı çünkü, barış uğruna hesapta karşılıklı can verilmemesi uğruna yapılan o anlaşma ile hepsinin kanının üzerine bir çizik atıldı.
bu gün analar, babalar, eşler,kardeşler ağlıyor büyüklerimiz ise aptalca toplantılar yaparak, barış naraları atarak ortalarda dolanıyor.
hani barış nerede sorarım size ben görmüyorum. bu ülkenin verdiği her canın hesabı sorulmadan yaşamak bize haramken barış diye bağıranlar yerlere göklere sığdırılamadı.
şimdi televizyonlarda ağlak bir surat ile üzüntülerini gösteriyorlar ne oldu, nerdeydi aklınız o zaman, o zaman dökülen kanlar bizim değilmiydi.
kürt-türk sorununu bitirecez diye bir kaç oy alabilmek adına harcamadınızmı onları, kanlarının bedeli olarak korudukları vatan toprağını peşkeş çekmeye kalkmadınızmı
alın işte size barış ama bedeli kan olan bir barış...
allah hepsine rahmet eylesin, ailelerinin başı sağolsun, bilsinlerki oğulları bu vatan uğruna can vermiştir. canımız canlarına fedadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder