çok kötüyüm
bıkkın ve dengemi kaybetmiş durumdayım
insanlara bir şeyler anlatmaktan yoruldum
biri evi küçük bulur, biri parasını fazla bulur, biri osunu biri busunu beğenmez
kader kısmette ne varsa o olur kader kısmet buymuş bu oldu
insanın gözü bağlanırmış
yazdıklarımı, hayallerimi hiç birini yapamıyorum duvara tosladım evim dediğim yerle ilgili kararlar veremiyorum.
karar verme yetkim sadece 3 m2 lik bir alan ile sınırlandırıldı
bende ne haliniz varsa görün dedim çıktım işin içinden
hiç hakkım yokmuş anladım hiç seçim şansım yokmuş anladım üzgünüm, kırgınım, kızgınım, aptallık edip göz yaşı bile döktüm
ama deymezmiş
insanlar nasıl yaşarlarsa öyle yönetilirlermiş bıraktım hepsini kendi hallerine ne halleri varsa görsünler
dün gece kapıyı vurup çıkıp gitmemek için kendimi zor tuttum keşke gidebilecek cesaretim olsa keşke yapabilsem...