bildiğiniz gibi bir kaç haftadır evde sorunlarım var. artık iyice katlanılmaz duruma geldi. babam erkek kardeşimle köprüleri yaktı ve ne hali varsa görsün diyor daha da önemlisi hatasını kabul etmiyor. erkek kardeşim babama kızdı sadece arabaya binmemekle kalmıyor evde yemek masasına bile oturmuyor, artık bir yabancı oldu sadece eve geliyor bir kaç kelime konuşuyoruz ki kavga konusunu açmak yasak, odasına gidiyor yatıyor kalkıyor hotel muamelesine döndü iyice. dün annem ıspanaklı börek yapmış ki kardeşim çok sever babam masaya çağırmış gel ye diye yememiş annem mutfakta ye demiş yememiş ama ben bütün bunların olacağına dair babamı uyardım, dediğim dedik ya onda kusur yok ya beni dinlemedi. olan zavallı anneme oluyor evde kötü bir elektrik var bu ev bize uğursuz geldi. taşındığımızdan beri bir türlü huzur bulamadık. umarım yeni evde biraz huzurumuz olur. gece rüyamda bir ay sonra taşınacağımız günü gördüm. babam gene geçen sefer ki gibi nakliyeci tutmamıştı. kendimiz toparlanmaya uğraşıyorduk. biz kutular ile uğraşırken kardeşim giyindi çıkıyordu kapıdan. anneme döndü ve ben gelmiyorum dedi. o an içimdeki duyguyu anlatamam. tamam bir rüyaydı ama, o kadar koptuk ki o kadar yalanların arkasına sığındık birbirimizi kırmamak için doğruları söylemekten çekindik ki artık baş edemiyoruz. aslında hiç birimiz babamı istemiyoruz ama bunu ona söyleyemiyoruz. babamı kaybetmeye dayanabilirim ama kardeşimi kaybetmek ve bu yüzden annemin her gün üzüldüğünü görmek canımı yakıyor. bu hale sırf babamın ata erkil yaşama sendorumu yüzünden geldik. ben ne dersem o doğru yalnış ta desem benim dediğim doğru, benim sözümü çiğneyemezsiniz, benim yapma dediğimi yapamazsınızları yüzünden geldik. bizi kaybediyor hatta kaybetti ama farkında bile değil, belki de farkında ama umrunda değil...