hayatımda bir dönemeci daha aştım. yavaş yavaş düzene giriyor herşey.
ama hala kafamın karışık olduğu noktalar var. hala aidiyet sıkıntısı, benlik sıkıntısı çekiyorum.
hala yaşamdan yeterli derecede zevk alamıyorum. kendime bir yaşam sebebi bulmam lazım.
aşk bu saatten sonra sadece kafamı allak bullak eder beni liseli bir aptala çevirir ama doğru adamı bekleme tutkum ki varsa hala devam ediyor.
filizi dinleyip yogaya gitsem diyorum onada henüz hazır hissetmiyorum kendimi, ya gaza gelip gidicem yada kendimce mazeretim olan oraya kadar nasıl gidicem uzun yol yada bir pazarım var nasıl olacak.... aslında hayal kırıklığı olmasından çekiniyorum galiba ya işe yaramazsa diye düşünüyorum.
resime tekrar başlasammı diye düşünüyorum artık yerim uygun en azından yaz için kışa doğruda bahçeyi kış bahçesi formatına çevirirsem kışında kullanabilirim.
ama biraz paraya ihtiyacım var ve şu anda hiç pram kalmadı. halime bakınca ağlayasım geliyor sokağa çıkmak için bile param kalmadı. annemden destek alıyorum. taksitler ilk bir kaç ay zorlayacak beni çünkü geriden gelen kendi ödemelerimde vardı. annemden destek aldığım içinde fazla harcayamıyorum.
acayibim farkındayım buraya bir günlük gibi yazıyorum. kafamdakini içimdekini sizde bana katlanıyorsunuz sağolun.